(( (( بيســت وســومــين ســالــروز مــرگ پــــدر)) ( بـــياد ا وکــــــــــه چـــــــورفــت؛ ايــــرا ن رفــــــت ) ))

در آستانه بيست وسومين سالگشت مرگ جانکاه شاهنشاه آريا مهر در سا لی که فرصتهای بسياری برای کشورهای منطقه به عبث از دست رفته است وجهان شرمسار از جنايتهايش در راهی گام ميگذارد که سالها پيش آن ابرمرد تاريخ, پيمودنش را بسوی صلح منطقه آغازکرده بود؛ امروز سران کشورهای منطقه غيبتش راباخون وگوشت وپوست واستخوان حس ميکنند, دوستانش غم جاودانه ازدست دادنش را با سربلنديهائيکه تاريخ برايش رقم زده است, آسانترتحمل ميکنند وحتی بسياری ازدشمنانش دريافته اند که اوابر انسانی بود فراسوی تاريکی های سياست وزمان که درهمه لحظات عمر افتخارآميزش جزبه انسان وايران جاودانه اش نينديشيد. بخاطر آنها زندگی کرد؛ تلاش کرد؛ مبارزه کردوبخاطرآنها – مُرد تابه بی همتائی تاريخ بپيوندد. رهبرانی که به بهای خيانت به ملتشان درکهکشان توطئه عليه او دست داشتند, بی درنگ طعم شکست را چشيدند؛ يعنی کسانی چون جيمی کارتر ژيسکاردستن؛ اشميت وشيوخ عقل باخته؛ ياسرعرفات؛ اسد سوری و بالاخره مجنون بغدادی صدام حسين وبسياری از اين دست؛ تنها امروزوپس از مصيبتهائی که درغيبت اوبرسرجهان رفت؛ دريافته اند که چگونه صلح وامنيت وٍثروتشان ورفاه ترقی ملتهايشان مرهون ايران شاهنشاهی بوده است. باتاسف فراوان تنها کسانيکه هنوزحاضرنيستـــند - روشنائی خورشيد را باورکنند طرفداران بی هويت مصدق السلطنه هستند که بعنوا ن ملی گرا سند مليتشان دراسناد لانه جاسوسی آمريکا در تهران پيداشده است.

درآ ستانه بيست وسومين سال (بخوانيد 41 سال) درگذشت جانکاه اعليحضرت شاهنشاه آريامهر اين نکته اتفاق افتاده که (او) اينک بيش ازهرچيزمتعلق به تاريخ آريائی ماست. تاريخی که قضاوت هايش رادنبال خواهدکرد ونقش اورا بطورموثردر يکصد سال آ ينده ايران بعنوان معماری آگاه وعاشق تبيين خواهد کرد وآنگاه که معيارسالهای گذشته بکار آيد چونان اسطوره ای از شرف عاشقی برای ايران؛ به درازای عمرزمين وزمان خواهدماند. واين پاداش تاريخ به مردان بزرگ است؛ مردان ماندنی, مردانی که پس از مرگشان تازه تولد مييابند که تاريخ را تهی ازحماسه غيرت نگذارند.

محمد رضاشاه پهلوی عاشق ترين؛ عاشق ايران بود وآگاه ترين شاهنشاهی که ايران بياددارد, چنين پادشاهی عمری به درازای تاريخ خواهد داشت.

خانم جهان سادات همسر انورسادات رئيس جمهور مصر درکتاب خاطرات خود مينويسد: وقتی درفرودگاه به انور پيوستم تا ازشاه استقبال کنم ازديدن اوبسيارمنقلب شدم, شاه به زحمت ميتوانست ازهواپيما پياده شود, بقدری لاغرشده بود که لباسش دوبرابرتنش گشاد به نظرميرسيد, انوردستورداد کاخ قبه يعنی زيباترين کاخها رابرای اقامت شاه وخانواده اش آماده کنند. چهارروز بعد گروه پزشگی آمريکا با هفت نفر پرستاروپزشگ برای عمل جراحی طحال وارد مصرشدند وجراحان ومتخصصين مصر نيز با آنها همکاری کردند که عمل موفقيتآاميز بود. ازبهبود حال شاه خوشحال شدم ولی از حوادثی که بر اثر ورود شاه درمصر روی داد, و عده ای را خشمگين ساخته بود, ناراحت شدم. فرياد مرگ برسادات ومرگ برشاه فضای دانشگاه ها را پرکرده بود ولی انور در تلويزيون علت اينکه چرا رهبر رژيم ايران راپناه داده را توجيه کرد وبا توضيحاتی که اوداد ملت مصرهم اقدام شوهرم را تائيد کرد وحتی روستائيان مصری داوطلب شده بودند بيايند بربالين شاه ايران کشيک بدهند. مجلس با 384 رای موافق دربرابر 8 رای مخالف تصميم شوهرم را تائيد کرد ولی متخصصين مذهبی از پای ننشستند برای رضاپهلوی گارد مسلحی در نظر گرفتيم همزمان با آماده شدن شاه برای عمل جراحی تظاهرات ضد دولتی درمصر شدت يافت که پليس ناچار باستفاده ازگاز اشگ آورشد. افراطيون مذهبی بخاطراين ميهمان نوازی؛ شوهر مرا کافر تلقی ميکردند, آنها – نميدانستند که انور قرآن را از بر دارد وهر ماه رمضان سه بار آنرا مرورميکند. هميشه روی ميز وکنار بالشش يک جلد قرآن بود. سوره ای از قرآن را روی ساعت مچی خود حک کرده بود. نمازش هرگز ترک نميشد. هنگاميکه درکنفرانس زنان در دانمارک بودم انور بمن زنگ زد که حال شاه خوب نيست وقتی بديدارش رفتم بزحمت نفس ميکشيد لاغرتر ازهميشه ورنگش فوق العاده پريده بود, باوجود اين وقارخودرا حفظ کرده بود واز خودهيچ نشان ضعفی نشان نميداد. با اينکه پزشکان ميگفتند ازسرطان خيلی درد ميکشد ولی اوهرگز ناله نميکرد. درحاليکه درکنارش ايستاده بودم باخودفکرميکردم که خداوند بايد اين مرد را دوست داشته باشد که اينقدر توان تحمل دشواريها را با اين متانت و وقاربه وی اعطا کرده است.

روز 4 امرداد ماه سا ل1359 شاه درگذشت. در مصر هرگزتشيع جنازه ای بدين باشکوهی ديده نشده بود. انورهمه چيز را سازمان داده بود و خود برآن نظارت داشت, هزاران نفراز دانشجويان دانشکده افسری همراه باموزيک عزا صف مشايعين را همراهی ميکردند عده زيادی ازسربازان دسته های گل سرخ و زنبق در دست داشتند, پشت آنان افسران سوار براسب درحرکت بودندوسپس گروهی مدالها ونشانهای نظامی شاه رادرپيشاپيش تابوت حرکت ميداند. تابوت شاه درپرچم سه رنگ ايران پيچيده شده بود وبر روی يک عراده نظامی قرار داشت و ما در پشت تابوت در حرکت بوديم. بين کاخ عابدين تامسجدرفاعی 5 کيلومتر راه را طی کرديم. پشت سرما عده زيادی از شخصيتها ومقامات مختلف دنيا در حرکت بودند که ميخواستند ازشاه ايران تجليل کنند ونيکسون رئيس جمهور اسبق آمريکا بسيارغمگين بود. درطول راه جنازه بطور بيسابقه ای گلباران ميشد؛ اين تشيع جنازه مجلل وباشکوهی بود که نظير آنرا هيچيک از ما درمصرنديده بوديم.

آقای نيکسون در آخرين کتاب دوران زندگيش بنام رهبران مينويسد؛ قضاوتی که درگرما گرم حوادث در باره يک رهبر انجام ميگيرد؛ غالبا در دادگاه تاريخ بکلی تغييرميکند؛ بسيارند کسانيکه باهمه سروصدای خود از اين دادگاه بازنده بيرون ميايند, ودرعوض کسانی نيزهستند که درآن بمراتب برنده ترميشوند. محمدرضاشاه پهلوی از رهبرانی بود که درميان داوريهای ضدونقيض وغالبا خصمانه ديده ازجهان فروبست؛ اما بی ترديد تاريخ اورا درجمع آن رهبری قرارخواهد داد که با گذشت سالها پيوسته بزرگتر و بزرگترميشوند. وسرانجام آنکه امرداد ماه, ماه من و اوست. ماه مراد و مريد است. ماه عشق وعاشقی است ماه, شاه وملت است. ماه مرگ پدر آريامهراست وشط خونی که هنوزميجوشد؛ شط خونی که جنازه مطهر او وياران وسربازان ايران در آن غوطه ورند.

ماه يآد آوری ناسپا سی ها, نا درويشی ها, نامردمی ها, وجنايت پيشگی کسانی هم خواهدبود که خودی ويابيگانه؛ برضد عزت وسربلندی ايران وايرانی شورش کردند.

هميشه ميتوان از عشق گفت و از او هميشه خواهند گفت؛ تا کالبد پاک اوبه خاک ميهن بپيوندد.

روانش شاد ويادش گرامــی بـاد؛
حميد منصوری
30 ژوئن 2003

بازبينی شده در سال 2021 در سال 41 پس از مرگ آن انوشه روان

حافظ شيرين سخن گفته است: